Bazı insanlar var, kalplerine kolayca girilir. Hafif örtülü dursa da, itince hemen açılır. Kapısına bekçi dikmemişlerdir. Demir parmaklık örmemişlerdir. Bir hendek açıp, içine ejderhalar koymamışlardır. Bunları yapmaya gerek duymamışlardır. Bazen rastlıyorum onlara. Kapısı açık kalplerinden Başkalarıyla neleri varsa bölüşüyorlar. Geleni güler yüzle karşılıyorlar. Öyle çok uğrayanı, geleni geçeni, dua edip gideni olur ki, hesabını tutamazlar. Kalplerinin kapısının deliğinden, sıkı sıkı, kim çaldı şimdi kapıyı diye bakmazlar. Kim öğretti onlara bu kadar kilitsiz durmayı merak ediyorum hep. Bu doğuştan gelen hediye midir, yoksa hayatla diyaloğa girdikçe mi gelişir? 😉 Ağustos’u beklerken herkese sevgiler ❣️