Hayatımız yapmamız gerekenleri yaparak geçiyor. Ama gerekenleri yaparken yaşadığımız hayat da bizim, kıymetini bilip arada kendi kendimize zili çalıp teneffüse çıkmak elimizde. Sonradan mutluluk hanemize eklenenler hep bu teneffüsler oluyor. Hiçbirimiz kurulacak saat ya da makine değiliz. Arada bir geri kalmaya, hata yapmaya, mükemmel olmamaya hakkımız var. Karşılığında da birbirimizi hoş görmeye, idare etmeye. İnsan olmanın bir güzelliği varsa bu. Hayat ütüleyebileceğin keten perde değil. Bir tarafını düzeltsen öbür tarafı buruşuyor. İşler biraz yarına sarkacak, diplerin gelecek uçların arada pırasa gibi sarkacak, evdir dağılır biraz rahat bırakacaksın, birileri kırılacak, herkes seni çok sevmeyecek, pürüzlerle yaşamayı bileceksin. Her şeyi aynı anda tam yapamazsın. Her şeyi aynı tam olamazsın. Hayat bonkör olmadığından değil, sen fazla şey istediğinden. Her şeyi satın almaya alışmışsın, beş parasızken bile. Sanıyorsun ki olmayan vakti yaratırsın, yaratamazsan da alırsın. Alınmıyor dostum 25.saat yok hayatımızda. O zaman hepimize bu keyif ve farkındalıkla mutlu bir Eylül haftasonusu 😊