İnsanlar bazı hatıralarına, hayatlarındaki kişilerden daha çok bağlıdırlar. Hatta hatıralarını, o kişilerden daha çok özlerler. Anılara döndüğümüzde bizi üzen, içimizi karartan kötü olaylar ve kişiler aklımıza takılır ve yüreğimize otururlar. Zamana takılı kalırlar. Yaşanmışlıklarda hiç mi iyi-güzel bir olay yok! Biz onları kolay kolay değerlendirmez nedense ikinci sınıfa koyarız. Hatırlamak elbette güzeldir. Yad etmek daha da hoştur fakat zamana takılı kalmak sakıncalıdır. İnsanın günlük enerjisinin %40’ı kadarını harcar geçmişe takılı kalmak.. Geçmişinde değil de bugünü elindekilerle yaşamak iyi hissettirir. O zaman ölüm yada yas bir kaybın dışında, o kişiyle ilgili hatıraların da yok oluşu anlamına mı gelir? Hayır Kayıp, hatıraların yok oluşu değil de, “O”kişiyle yeni hatıralar edinme imkanının bitişidir. Bu nedenle ayrılık ve ölüm durumlarında yas tutarız, yaşananlarla vedalaşırız 😞