Dümenimizin bozulduğu, pusulamızın afalladığı böyle bir Evren’de mutlu devam edebilmek için insanları yargılamadan ve duygusal ağırlıklarını yüklenmeden onları kabul gördüklerini hissettirerek rahatlatmayı öğrenmemiz gerekir. Zayıflıklarımız ve hatalarımız yüzünden kendimize acımak ve başkalarını suçlamak yerine, ruhen özgürleşmeli ve bağımlılıklarımızın objesi olan insanları da serbest bırakabilmeliyiz.
Tam da böyle bir niyetle çıktığım bir gün, olağanüstü güzellikte birçok çiçeğin biraraya getirildiği bir balkona rastladım. Hepimize Cesaret ve umutla ! Mutlu cumartesiler 😊